Bulimia

Bulimia
CHOReograPH/bigstockphoto.com
CHOReograPH/bigstockphoto.com

Zaburzenia odżywiania są niestety coraz bardziej rozpowszechnione. Jednym z nich jest bulimia nervosa (żarłoczność psychiczna), polegająca na niekontrolowanych napadach objadania się. Nieraz wartość kaloryczna pokarmu spożytego w ciągu jednego napadu przekracza kilkudniową normę. Charakterystyczne jest przy tym ogromne poczucie winy i lęk przed przytyciem. Osoby cierpiące na bulimię starają się więc kontrolować wagę poprzez podejmowanie działań kompensacyjnych. Najpowszechniejszym jest prowokowanie wymiotów, ale zdarza się też przyjmowanie środków przeczyszczających i moczopędnych; występują także okresy głodówek i nadmiernie intensywnych ćwiczeń fizycznych.

Przyczyny bulimii nie są do końca jasne, ale może być ich kilka. Bardzo istotny jest wpływ środowiska rodzinnego – brak poczucia bezpieczeństwa w rodzinie, nadmierny krytycyzm rodziców, ich nieprzewidywalne zachowania, problemy z uzależnieniem. U bulimiczek częściej też spotyka się doświadczenia związane z wykorzystaniem na tle seksualnym. Znaczące są również czynniki genetyczne, w tym występowanie otyłości i zaburzeń depresyjnych w rodzinie. W 2003 r. udowodniono związek bulimii z określonymi obszarami chromosomu 10. Nie można też pominąć czynników socjologicznych, takich jak wszechobecna presja, by dobrze wyglądać, oraz promowanie bardzo szczupłych (często nadmiernie wychudzonych) sylwetek w mediach. Wskazuje się też na rolę różnych życiowych zmian, zwłaszcza takich, które mogły spowodować utratę poczucia kontroli – np. przeprowadzki, zmiany szkoły czy zakończenia związku. Osoba przeżywająca takie doświadczenia może chcieć je kompensować przed nadmierne kontrolowanie jedzenia. Wtedy ataki obżarstwa jeszcze utwierdzają ją w przekonaniu, że nie jest w stanie nad niczym panować – i powstaje błędne koło. Podobne przyczyny ma anoreksja, ale szacuje się, że bulimia występuje od 4 do 6 razy częściej.

Bulimia ma katastrofalne skutki dla organizmu. Są one szczególnie widoczne u osób, które prowokują wymioty. Częsty kontakt z kwasem żołądkowym powoduje uszkodzenia szkliwa zębów, podrażnienia przełyku, gardła i jamy ustnej, a także blizny na dłoni (zwykle jednej). Może nawet dojść do perforacji żołądka lub pęknięcia przełyku. Nadmierne przyjmowanie środków przeczyszczających może prowadzić do przewlekłych zaparć (organizm nie potrafi sobie sam radzić bez wspomagania metabolizmu). Nieraz występują także niedobory cynku, żelaza i witaminy B12, a także zaburzenia równowagi elektrolitowej i ogólne odwodnienie organizmu. Jeśli chodzi o konsekwencje psychiczne, bulimia łączy się z poczuciem winy i wstydu oraz niską samooceną. Osoba cały czas koncentruje myśli na jedzeniu i metodach kontrolowania wagi, więc nie jest w stanie skupić się na innych sprawach, co upośledza jej funkcjonowanie wśród innych ludzi. Częste jest zaprzeczanie problemowi oraz odsuwanie od siebie rodziny i przyjaciół, co utrudnia uzyskanie wsparcia i odpowiedniej pomocy.

Leczenie bulimii jest trudne, ale możliwe. Bardzo ważna jest tu psychoterapia, która pomaga pacjentom zwalczać natrętne myśli i uwalniać się od poczucia winy związanego z jedzeniem. Dość skuteczna jest również farmakoterapia (podawanie leków) – wykazano tu działanie fluoksetyny. Terapia powinna być kompleksowa i obejmować także środowisko rodzinne, gdyż można zakładać, że właśnie ono przyczyniło się do wystąpienia bulimii, a jeśli główna przyczyna nie zostanie usunięta, problem będzie nawracał.

1 Comment

  1. Bulimia jest okropnym zaburzeniem i dobrze, że coraz więcej się o tym mówi. Niestety szkoda, że rzadko podejmujemy jakiekolwiek działania by pomóc osobie chorej, a mało kto wychodzi z tego sam. NAjważniejsze są rozmowy ze specjalistą, dobrym psychologiem, polecanym psychiatra.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *