Aleksandra Wojaszek

Introwertyzm i nieśmiałość bywają traktowane jak synonimy, lecz jest to błędem. Faktem jest, że mogą one podobnie przejawiać się w kontaktach społecznych, lecz wynikają z zupełnie innych czynników. Mało tego, można być nieśmiałym ekstrawertykiem bądź pewnym siebie introwertykiem, choć w powszechnym przekonaniu cechy te wydają się wzajemnie sprzeczne.

Prokrastynacja polega na ciągłym odwlekaniu i przekładaniu na później różnych czynności uznawanych za nieprzyjemne. Mamy tu do czynienia z odwlekaniem dobrowolnym, a więc nie występują żadne zewnętrzne okoliczności, które mogłyby utrudniać czy uniemożliwiać wykonanie tych czynności. Przy tym osoba prokrastynująca ma świadomość, że takie ociąganie się może ją narazić na przykre konsekwencje – a mimo to nic z tym nie robi.

Dlaczego tak trudno skłonić innych do zmiany przekonań i postaw? Dlaczego ludzie, którzy tego próbują, tak często obserwują reakcje wręcz odwrotne do tego, co chcieliby uzyskać – ich rozmówcy wręcz utwierdzają się w poglądach przeciwnych do pożądanych? Wyjaśnieniem tego zjawiska może być reaktancja.

Pojęcie „osobowość histrioniczna” (inaczej „histrioniczne zaburzenie osobowości”) pochodzi od łacińskiego słowa histrio (aktor). I rzeczywiście, osoby z tym zaburzeniem zachowują się w sposób przesadnie teatralny, jakby były aktorami na scenie. Można powiedzieć, że jeśli nie są w centrum uwagi – nie czują, że istnieją.

Każdy z nas od czasu do czasu wpada w złość. Jednak istnieją osoby, które złoszczą się z byle powodu, a czasem zachowują się, jakby celowo szukały okazji do sprzeczki i wyładowania agresji. Osoby uzależnione od złości i od konfliktów, zwane także wysoko konfliktowymi, skutecznie zatruwają życie ludziom ze swojego otoczenia.